inspirowane tematem książki "Wilki w ścianach" Neila Gaimana
kosmate łapy przesuwają się wzdłuż ściany
w miarę jak napęczniały księżyc
wygląda zza chmur
coraz bliżej
szeroko otwartych oczu i łomotu serca
dostrojonego do tykania zegara
szczeble łóżeczka
zbyt rzadkie zbyt słabe
by zatrzymać osłonić ukryć
a wilki za oknem
wilkołakom obiad szykują
skowycząc
n-i-e w-c-h-o-d-ź-c-i-e
drzwi coraz szerzej
podchodzi do gardła porywa unosi
coś ktoś głos czyjś jak miód
śpij kochanie
to wiatr gruszą kołysze
panną młodą kwiecistą
gałązkami w okno stuka
księżyc zagląda pełnią
serdecznego uśmiechu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz