noc nad Rodanem
bezwiednie przylgnęłaś do ciemności
w tonacji wszelkich odcieni granatu
do ramienia mężczyzny milczącego obok
cóż wtedy wiedziałaś o szaleństwie
obsesji i wewnętrznym chaosie
może łączyła was tylko chwila
spacer chrzęst butów na mokrym piasku
i zabytkowe miasto po drugiej stronie rzeki
zasypiające gasnącym światłem w oknach
latarnie których blask ledwie muskał fale
może łączyły was żółto –złote gwiazdy
wypatrywanie tej jednej spadającej
dającej nadzieję na spełnienie marzeń
w przeróżnych konstelacjach nie tylko gwiezdnych
