BEZ ZACHWYTU

                                                                                             zdjęcie z internetu
oswajam mglistość poranków
spóźnionych zaspanych 
leniwie wyłaniających się z mroku

w deszczu wirujących liści 
gubię kroki potykam się o przeszkody 
bardziej lub mniej realne

powietrze pełne wilgoci i zgnilizny
taki zapach ma matka ziemia
otulona listopadową melancholią

dłonią ocieram lepkość z czoła
głowę kryję pod kapturem
posiwiałych pajęczyn

myśli nie układają się w słowa
przecież świat i tak będzie istniał
beze mnie

SYNDROM ZNIEWOLENIA

samolot z Leeds ten o 17.25

przyleciał po raz kolejny bez ciebie

z jedynym wolnym miejscem przy oknie

koło lewego skrzydła

między niebem a ziemią

bilet rozpłynął się w chmurach

podobnie jak nadzieja na szczęśliwe zakończenie

wyżebrana za garść miedziaków

na huśtawce raz w górę raz w dół i obrót

najważniejsze żeby nie wypaść z orbity

nie wybuchnąć jak supernowa

a potem nie przemienić się w wiecznego karła

twoje odloty mają inny wymiar

zaznaczony białą kreską

stąd dotąd