PUSTKA

starannie dobierałeś słowa
według wzorców schematów szablonów
niepotrzebnie skoro i tak
na wiatr rzuciłeś
nie będę gonić za echem
nasłuchiwać w źdźbłach trawy

na okruszku chleba przysiadła biedronka
pod stopami piasek

widzisz zostały tylko kropki

NA GÓRALSKIM ZYDLU

smutno mi
rzewne piosnki grają
na smykach na gęślach

spod sosrębu
sabałowe nutki
magię gór rozsiały



w szklance piwo
spienione po brzegach
jak morze jak jantar

karczemne myśli
tańczą zbójnickiego
między północą a południem

STEPOWANIE

na bezdrożach
kępy traw dziko porosłych
stos kamieni usypany w kurhan

wiatr zamiata polne kwiaty
zeschnięte na popiół

tętent kopyt
konie w stajni łby podniosły

to tylko myśli
tuman kurzu nad stepem

BICIE SERCA

jeszcze jeden krok
jeszcze wody łyk
zaciskamy zęby i do przodu

jeszcze parę słów
jeszcze jeden dzień
od wschodu słońca do zachodu

lecz może jutro inaczej
chociaż wkoło wariuje świat
może niebo zobaczę
w twoich oczach bezbarwnych od lat

może polnymi drogami
pobiegniemy na drugą stronę
inni a jednak ci sami
odnajdziemy marzenia zgubione

jeszcze jeden grosz
jeszcze jeden ruch
ocieramy wierzchem dłoni pot z czoła

jeszcze złudzeń błysk
jeszcze kilka chwil
nikt nie czeka i nikt nie woła

KONSENSUS TO ZBYT WIELE

czasami potykamy się o siebie
wymieniamy myśli jednym spojrzeniem
niemym gestem niepokoju
wskazujemy podświadomość

synchronizacja nie koryguje rozbieżności

wymykają się z rąk szklane podstawki
rozsypują kryształami po podłodze

zbieram po jednym
ranię palce ostrymi brzegami
garść zbyt mała by pomieścić ogrom strat

manewr w lustrze
nie chcę widzieć tamtej twarzy

wiem że płacze

Z NADMIARU NIEPOGODY

kapryśne letnie lato
deszczem spływa po szybach
niepokoi wezbraną wodą

alarmem powodziowym
zrywa w nocy ze snu
worki piasku szykować każe

trzeszczy przęsłami mostu
mocując się z wiatrem
w szermierczej potyczce

błyskawicą zadaje cios
gniewnie piorunem trzaska
lato przekropne przeokropne