czwartek, 2 kwietnia 2009

ROCZNICA ŚMIERCI JP II


Rozdzwoniły się dzwony na kościelnych wieżach
Łuną ognia witane zapalonych świec.
Na modlitwę gorącą szeptaną w pacierzach
Ze wzruszenia płynącą prosto z ludzkich serc.

Rozdzwoniły się dzwony na wieczorne czuwanie,
Na wiejskie zagrody i na miejskie bramy.
W jednostajnym głosie zawarte przesłanie,
Że wciąż tu jesteśmy i że pamiętamy.

2 komentarze:

  1. Nie ma się gdzie schować po otrzymaniu takiej wiadomości w naszych mieszkaniach nie ma prywatnych kaplic można tylko na chwilę zamknąć się w pokoju usiąść na brzegu krzesła i powtarzać Jezusie Nazareński, Jezusie to przecież nie może być prawda. Piękny wiersz Lucynko i hołd dla Naszego Ziemskiego Ojca!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. I can't understand you language but.. I can I say.. It's nice blog.. See ya...

    OdpowiedzUsuń