MISTERIUM

na krzyżu

za ciebie

za mnie

rozwieszam wyprane myśli

bez uczuć

bezbarwnie

sękate drewno

znieczula

chropowatością

i wciąż nie wiem

gdzie zgubiła się tęcza

z kolorami od fioletu po żółcień

szarym zmierzchem

rozwieszam wyprane myśli

drzazgom na postrzępienie

za mnie

za ciebie

na krzyżu

ZA STODOŁĄ

strach na wróble

dwa kije głowa w kuble
przekrzywione ramiona
z kieszeni tylko słoma
na cztery świata strony
wokoło kraczą wrony

strach na wróble

tańczy walca za dwa ruble
w poszarpanej koszuli
wiatr do piersi przytulił
rękawami zamaszyście
wgarnął za pazuchę liście

strach na wróble

pytania stawia trudne
o dym z komina
który dom przypomina
i ciepłą skórkę chleba
czego przecież nie trzeba

strachowi na wróble

BEND

kiedy palcami trącasz struny

lekko i jakby od niechcenia

w wieczoru słońca krwawej łunie

w milknącej ciszy nieistnienia

przy wtórze wiatru co wśród liści

szeptem powtarza muzy dźwięki

jak mantrę wierząc że się ziści

sen o miłości bez udręki

w ślepych zaułkach obłąkane

myśli wędrują po manowcach

i oczy jakby bardziej szklane

kryją się w czarnych rzęs pokrowcach

garścią srebrników zniszczę piekło

ogień ugaszę ust westchnieniem

kiedy dotykasz strun tak lekko

ledwie widocznym palców drżeniem